ARFID – Mijn stap om hulp te zoeken
¹ 3 minuten leestijd
Wat is jouw eerste herinnering van je moeilijkheden met eten?
Al sinds ik me kan herinneren, ben ik een moeilijke eter; langzaam eten, hele kleine porties, oneindig herkauwen en lustte weinig. Al gingen ongezonde dingen er in wat grotere hoeveelheden en tempo in. Ik zie mezelf nog zo zitten: 4 jaar, zittend aan tafel, heen en weer schuiven met elkaar en afspraken maken hoeveel ik nog moest opeten. Sindsdien hoor ik door diverse familieleden en vrienden opmerkingen over mijn eetgewoontes.
Wat heeft gemaakt dat je hulp bent gaan zoeken hiervoor?
Ondertussen zijn we zo’n 30 jaar verder en ging eten met ups en downs de afgelopen jaren. Er kwam een stressvolle periode met diverse veranderingen op werk en privégebied. Ik had al nooit interesse in eten en zag het als gedoe. In deze periode ging ik nog minder eten dan normaal. Ik sloeg maaltijden over of gooide het weg, wilde steeds minder diverse producten eten en vond alles belangrijker dan eten. Ik merkte dat ik me fysiek steeds slechter ging voelen. Ik was erg wit en vermoeid, vergeetachtig en had vaak blauwe plekken. Je zag zichtbaar dat ik kilo’s kwijtraakte.
Na diverse gesprekken met mijn partner erkende ik dat mijn eetpatroon inderdaad niet ‘normaal’ was en heb ik contact opgenomen met Novarum.
Wanneer hoorde je voor het eerst van de term/diagnose ARFID?
Ik kwam online een artikel tegen over de verschillende uitingen van een relatief nieuw eetprobleem, ARFID waarin ik geëmotioneerd raakte vanwege de herkenning. Desinteresse is hier een vorm van al heeft het hierna nog wel een tijd geduurd voordat ik de stap zette richting professionele hulp. Ik eet als ik iets lekker vind, niet omdat ik trek heb of voedingsstoffen binnen moet krijgen. Functioneel eten is een uitdaging.
Als er iemand leest die zich in dezelfde klachten herkent, wat zou je hem of haar dan willen meegeven?
Zoek professionele hulp! ARFID is een erkende ziekte en ook bij volwassenen komt het voor. Ik heb er veel te lang ‘alleen’ mee rondgelopen.